وقت تایید مدارک سفارت اتریش

مبنای حقوقی تأیید مدارک توسط سفارت، قانون کنسولی تأیید مدارک به شماره KBeglG BGBl. I Nr. 95/2012 و همچنین دستور العمل کنسولی تأیید مدارک به شماره KBeglV BGBl. II Nr. 467/2012 می باشد.

سفارت اتریش در تهران بر اساس رویه داخلی تأیید مدارک در ایران، امضاء و مهر وزارت امور خارجه ایران را تأیید می نماید. تأیید دیپلماتیک یک سند عمومی، تنها اصالت امضاء و مهر و همچنین در صورتی که مقررات بین المللی شامل آن شود، امضاء مقامی که سند را امضاء کرده است را تأیید می نماید.

تأیید مجدد اصل اسناد ایرانی امکان پذیر نمی باشد، چرا که مراجع ایرانی اصل اسناد را مورد تأیید قرار نمی دهند. در عوض وزارت امور خارجه ایران ترجمه هایی را که توسط مترجمین رسمی قوه قضائیه ایران ترجمه شده اند را، تأیید می نماید. ترجمه هایی که توسط قوه قضائیه و وزارت امور خارجه ایران (به ترتیب ذکر شده) مورد تأیید قرار گرفته اند، امکان تأیید نهایی توسط سفارت را دارا می باشند، منوط به اینکه شرایط لازم بدین منظور را احراز نمایند.

ترجمه ها به همراه کپی پلمپ شده از اصل مدارک می بایست فقط به زبان آلمانی به همراه اصل مدرک ایرانی و یک سری کپی از کلیه مدارک، ارائه شوند. اصل مدرک اصولا هنگام تحویل مدارک مسترد میگردد. در صورت وجود تردید در خصوص شکل و محتوای مدارکی که می بایست مورد تأیید قرار گیرند و بمنظور اطمینان از اصالت سند، امکان صدور دستور بررسی اصالت سند وجود دارد. کلیه هزینه هایی که در این خصوص ایجاد میشود بر عهده متقاضی می باشد.

در حال حاضر تنها امکان تأیید ترجمه اسناد عمومی ایرانی وجود دارد. امکان تأیید اسنادی که توسط سفارتخانه ها و یا کنسولگری های افغانستان، عراق و یا دیگر کشور ها در ایران صادر شده اند وجود ندارد. تأیید ترجمه اسناد شخصی (ماننده گواهی بانکی و غیره) امکان پذیر نمی باشد.

هزینه ها

 هزینه ها بر اساس تعرفه قانون § 4 KGG 1992 در آخرین نسخه معتبر آن به شرح ذیل می باشد:

• هزینه تأیید امضاء اداری، تأیید مهر اداری و یا هر دو آنها و یا تأیید امضاء یک شخص حقیقی: 80 یورو
• تأیید صحت یک رونوشت و یا هر نوع دیگری از تکثیر برای هر سند: 40 یورو
• تأیید نام مترجمی که در یک سند قید شده باشد، مبنی بر اینکه مترجم نامبرده در کشور میزبان سفارت از جمله مترجمان رسمی کشور می باشد: 80 یورو

چنانچه برای تأیید نیاز به اقدامات دیگر جهت بررسی اصالت و صحت محتوا باشد، هزینه های ایجاد شده می بایست طبق قانون § 1 KGG توسط متقاضی پرداخت شود.