صومعه تاتف – جواهر معماری قرون وسطایی ارامنه ، تاتف ، در سده های 9 تا 13 ساخته شده است. در گذشته رسیدن به تاتف دشوار بود ، زیرا جاده مارپیچی باید از دیوارهای شیب دار یک تنگه پایین می رفت و در رودخانه از روی پل شیطان عبور می کرد ، اما اکنون تاتف با طولانی ترین تلکابین برگشت پذیر جهان به راحتی قابل دسترسی است. با انتخاب تور ارمنستان از این کشور شگفت انگیز دیدن نمایید.
موقعیت جغرافیایی صومعه تاتف
صومعه تاتو در مرکز استان سیونک ، در نزدیکی روستای تاتف ، بر روی صخره ای مشرف به ساحل راست رودخانه وروتان قرار دارد. چنین موقعیتی از راه دور از نظر استراتژیک مساعد بود زیرا این صومعه همزمان مرکز مذهبی و سیاسی بنیاد سونیک بود و باید از آن دفاع می کردند.
این صومعه همچنین محل سکونت اسقف سونیک با زمین های وسیع و کارگاه های صنایع دستی وی بود. تاتف مالیات را از صدها روستا جمع آوری می کرد و آن را تبدیل به یک صومعه و موسسه آموزشی ثروتمند کرد. یکی از پیشنهاد های جذاب ما به مشتریان جهت سفر خاطره انگیز تور ایروان می باشد.
در قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی ، صومعه رونق یافت. در این مدت ، دانشگاه تاتف بزرگترین مرکز فلسفه و علوم ارمنستان قرون وسطایی بود. دانشجویان به طور متوسط هفت تا هشت سال فلسفه ، الهیات ، فیزیک ، ریاضیات ، نجوم ، پزشکی ، معماری ، تاریخ ، دستور زبان ، ادبیات ، خوشنویسی ، موسیقی و نقاشی را می خواندند. این كتابخانه دارای 10000 نسخه خطی بود كه همگی در طی یك روز در اثر حمله مغولها در قرن سیزدهم نابود شدند. دانشمندان اروپایی به آزادی هایی که دانشمندان ارمنی داشتند ، حسادت می ورزند ، زیرا آنها می توانستند با دخالت نسبتاً کمی از طرف کلیسا تحصیل کنند.
این صومعه به افتخار سنت اوستاتیوس ، دانش آموز سنت تادئوس نامگذاری شد. از تادئوس یا جود یاد می شود که در کنار سنت بارتولوموی یکی از اولین کسانی بود که مسیحیت را در ارمنستان گسترش دادند. سنت جود اکنون حامی ارمنستان است.
قدیمی ترین فسمت های این صومعه
قدیمی ترین قسمت های این کلیسا مربوط به قرن ششم ، با تخته سنگی و ناقوس های مسی ساخته شده در قرن 14 است . این صومعه عملاً در اثر زلزله تخریب شد ، اما در قرن 17 مرمت شد. پس از حمله پارس ها در قرن 18 ، تاتف متروکه شد.
امروزه مجموعه معماری با تمام عظمت خود به ما نشان داده می شود. مرکز این مجموعه توسط کلیسای سنت پیتر و پاول (سور پوگوس پطروس) ، اصلی ترین و بزرگترین بنای صومعه اشغال شده است.
کلیسا به نظر می رسد که “در حال رشد” در کل محیط از پایه سنگ است ، که جلوه خاصی به این مجموعه می بخشد. اولین معبد در سال 906 در اینجا ساخته شد. معماری کلیسای جامع کمی باستانی است. با این حال ، اشکال جدید دیگری نیز در طراحی موجود است. جلوه های خارجی زیادی از گنبد کلیسا به چشم می خورد ، و سالن بلند با گنبد کم عمق پوشانده شده است.
دکوراسیون پنجره های تزئینی جالب است – هر یک از آنها صورت انسانی است که سر مارها رو به روی آنها قرار دارد. کلیسای جامع عظیم الجثه با نقاشی هایی تزیین شده که تا حدودی سالم مانده اند. نقاشی های دیواری با کمک دانشجویان فرانسوی انجام شد که در اولین برنامه های تبادل دانشجو به تاتف آمدند.
قدیمی ترین کلیسای صومعه تاتف
باستانی ترین کلیسا معبد سنت گرگوری ایلومناتور است. این بنا در سال 848 توسط شاهزاده سونیک پیلیپوس ساخته شد. وی همچنین روستای تاتف را به صومعه تقدیم کرد. این معبد در ضلع جنوبی کلیسای جامع اصلی ، کلیسای سنت پیتر و پاول قرار دارد.
یکی از منحصر به فرد ترین بناها ستونی به نام گاوازان است. این در ابتدا یک بنای بت پرستی بود که در تاریخ 11 اوت ساخته شد ، هنگامی که ارامنه ها در جشن سال نو بودند. این ستون در سال 904 بازسازی شدند.
کلیسای بالاتر از دروازه سنت آواتاتسین (1087) از لحاظ موقعیت مکانی نمونه ای نادر از معماری ارمنی است. آن یک تالار کوچک گنبدی با طاقچه های موجود در هر نما ، به جز غربی ، با یک سقف چوبی مخروطی دارد.
کلیسای سنت پیتر و پاول با اتاق ها ، برج ناقوس ، سالن ناهار خوری طاقدار با آشپزخانه ، شرات خانه ها ، منازل و اماکن ساخته شده در سده های 7 تا 18 ساخته شده است.
تله کابین صومعه
در سال 2010 ، تلکابینی از نزدیکی هالیزور تا صومعه تاتف ساخته شد. این تلکابین با نام بال های تاتف در طی 15 دقیقه بیش از 5.7 کیلومتر (3.5 مایل) را طی می کند. این تلکابین در اصل برای بردن بازدیدکنندگان به منطقه ساخته شده است و راه صومعه تاتف را کمی نزدیکتر کرده است. هر ساله هزاران گردشگر بر بال های تاتف سوار می شوند ، به ویژه با توجه به اینکه پول بلیط برای ترمیم صومعه و بهبود گردشگری در تاتف صرف می شود. ارمنستان
صومعه تاتف با کوههای ساکت اطرافش بسیار چشمگیر است. راه پرپیچ و خم های گذرگاه های باریک منتهی از سالن های بزرگ به سایر مکان های با اهداف ناشناس ایجاد شده است ، حاشیه های سوله ها تاریک با راه پله های سنگی و راهروهای قوسی نشان داده شده است و به هیچ وجه بازدیدکنندگان زیادی ندارند. ایستادن در لبه آن نفس شما را از بین می برد – جایی که در پایین آن رودخانه جریان دارد و تپه های سبز وجود دارد.
